Αννα Μακρή
Όταν για όλα θα έχουν δοθεί λύσεις και εξηγήσεις. Όταν δεν θα έχει πια τίποτα να περιμένει, δεν θα έχει πια τίποτα να αγαπήσει και να ορίσει. Τίποτα που να της δίνει ζωή. Όταν φτάσει το τέλος, το κενό, η τραγωδία, θα έρθει και το δικό της φινάλε. Σύμφωνα με το ομότιλο το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, η Καλλιόπη θα δει μπροστά της να ξετυλίγεται το πιο τραγικό γεγονός για μία μάνα. Θα δει το παιδί της νεκρό.
Τον αγαπημένο της γιο τον Μαθιό. Πριν το δει καν, λίγα λεπτά πρίν θα το νιώσει. Μόλις ακούσει τον πυροβολισμό, θα καταλάβει.
Αυτός ο πυροβολισμός θα τη χτυπήσει ευθεία στην καρδιά! Θα τρέξει στον δρόμο, θα ουρλιάζει, θα τραβάει τα μαλλιά της, θα ξεσκίζει της σάρκες της. Μόλις αντικρίσει τον Μαθιό της νεκρό: Το κοπέλι μου, το αντράκι μου, μωρέ! Ποιος σε σκότωσε; Ποιος; θα ουρλιάζει.
Το μυαλό της δεν θα αντέξει άλλο πόνο. Οι τύψεις, η οργή, πόνος για τα παιδιά της θα οδηγήσουν τα βήματα της. Μακριά, τρέχοντας σαν τρελή στο δρόμο, με τα αίματα του παιδιού της τα μάτια.
Με το μυαλό κενό από λογική και γεμάτο από πόνο. Με τις ενοχές της, με τον παραλογισμό της, με το μίσος της και τη γυναίκα που του πήρε τα μυαλά, που τον έκανε φονιά: Εξαιτίας της!, μονόλογει. Η Καλλιόπη δεν αντέχει άλλο. Δεν έχει ζωή, δεν αναπνέει, δεν αισθάνεται.
Περπατάει ασταμάτητα, σκαρφαλώνει στα βουνά και στα φαράγγια, μονολογεί, κλαίει και ρίχνει κατάρες παντού. Μόλις φτάσει στην κορυφή, θα πάει στην άκρη και θα πέσει. Θα δώσει τέλος στη ζωή της.
