admin
Για να είμαι ειλικρινής, με εξέπληξε τον εαυτό μου. Ξεκινώντας από την απόδειξη ότι αποφοίτησα από την πανεπιστημιακή σχολή, την πρώτη μου δουλειά, την πρώτη μου πραγματική αγάπη.
Μέχρι την μέρα που έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι το πατρικό μου σπίτι έπρεπε να το αφήσω πίσω. Και αν κάτι είναι σίγουρο, είναι ότι δεν γυρνά πίσω. Προκειμένου να φυλάξουμε τις αξιοσημείωτες σημαινόμενες, τα παρασκήνια αυτής της απώλειας μας διδάσκουν πάρα πολλά, έστω και αν δεν τα ανακαλύπτουμε ακόμα. Και είναι ένας πόνος που δεν μπορεί να μετρηθεί σε τετραγωνικά.
Γιατί η αγάπη που έχεις για το σπίτι σου, την αίσθηση της ασφάλειας και της προστασίας που σου προσφέρει, δεν μπορεί να μετρηθεί. Κι ας είναι 100 τετραγωνικά μέτρα, 1000 τετραγωνικά μέτρα ή ακόμα και 800.000 τετραγωνικά μέτρα. Ο πόνος είναι ο ίδιος. Και αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς. Να χάνεις το μέρος όπου μεγάλωσες, όπου έζησες τις πρώτες σου εμπειρίες και αγάπες, είναι κάτι που σε συγκλονίζει βαθιά.
Έτσι λοιπόν, ο Νάσος Παπαργυρόπουλος, με τις τελευταίες του δηλώσεις, μας υπενθυμίζει ότι η αξία του σπιτιού δεν μπορεί να μετρηθεί σε τετραγωνικά. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι η ιστορία μας, οι μνήμες μας, η ζωή μας. Και αυτό δεν χάνεται εύκολα.
