Αννα Μακρή
Η δίκη του Φίλιππου ξεκινά και όλοι είναι σε τεράστιο πανικό. Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι Στεφανέοι, ενώ από την απέναντι πλευρά οι Καπερνάροι εξοργισμένοι. Το δικαστήριο του Φίλιππου έχει ξεκινήσει και θα υπάρξουν συγκρούσεις και ανατροπές κατά την διάρκειά του. Η μεγάλη αυτή στιγμή αναμένεται να κρατήσει μέρες.
Η γη της ελιάς Αυτή είναι η απολογία του Φίλιππου μπροστά στο δικαστήριο
Η απολογία του Φίλιππου ξεκινάει με τα εξής λόγια:
Σεβαστό δικαστήριο, παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου, θεωρώ πως έχω ήδη γευτεί την χειρότερη μέρα ολόκληρης της ζωής μου. Ήταν η μέρα που είδα την αδερφή μου, ντυμένη νύφη, πνιγμένη στο αίμα, την ώρα που την περιμέναμε στην εκκλησία για τον γάμο της. Η δεύτερη χειρότερη μέρα της ζωής μου είναι αυτή που επακολούθησε της πράξης για την οποία κατηγορούμαι. Όταν συνειδητοποίησα πως πυροβόλησα έναν άνθρωπο, θέλω να ζητήσω από τον Στέφανο Καπερνάρο για πολλοστή φορά συγνώμη.
Από την στιγμή εκείνη οι μέρες μου έγιναν Γολγοθάς και οι νύχτες μου σκέτη κόλαση. Στην πράξη μου αυτή με οδήγησε η παραφροσύνη που ακολούθησε το διπλό φονικό του πατέρα μου και της αδελφής μου την ημέρα του γάμου της. Η μητέρα μου κι εγώ βρεθήκαμε σε μια κατάσταση οδύνης και πένθους που δεν μπορώ να περιγράψω. Και δεν είμαι και σίγουρος αν μπορεί να την καταλάβει κάποιος που δεν έχει βιώσει κάτι ανάλογο. Ούτε η μητέρα μου φταίει όπως ήρθε και σας είπε, ούτε κανένας άλλος.
Ήταν πολύ φορτισμένη ψυχολογικά, όπως κι εγώ από τον διπλό φόνο, αλλά δεν με ανάγκασε να κάνω τίποτα. Η μόνη της ευθύνη είναι ότι απέδωσε τους σκοτωμούς στην πιθανότητα γδικιωμού. Αυτό, μέσα στον θρήνο μου, έδινε απάντηση στα φοβερά «γιατί και ποιος» θα μπορούσε να κάνει κάτι τόσο αποτρόπαιο. Η αδερφή μου ήταν έγκυος, πέντε μηνών. Τόση βαρβαρότητα δεν την χωράει εύκολα ανθρώπινος νους. Έτσι κι εγώ δεν το πολυσκέφτηκα.
Δεν μου είχε μείνει λογική για να σκεφτώ. Έκανα ότι έκανα γιατί, αφού ήταν βεντέτα, ως άντρας όφειλα να πάρω το αίμα τους πίσω. Έτσι μεγάλωσα. Ακόμα και σαν παραμύθι άκουγα τέτοιες ιστορίες, για γδικιωμό και σιάξη.
Μετά ήρθε η επίγνωση της πράξης μου. Και όχι μόνο. Ήρθε η άρνηση του Στέφανου Καπερνάρου να με καταγγείλει. Αυτό γιγάντωσε τις τύψεις μου. Έπειτα ερωτεύτηκα την αδερφή του. Κι αντί να χαρώ με την αναπάντεχη ευτυχία, εγώ βούλιαζα όλο και περισσότερο στο σκοτάδι.
Η Βασιλική δεν γνώριζε με ποιόν άνθρωπο ήταν ερωτευμένη.. Δεν της άξιζα. Της χρωστούσα την αλήθεια. Όταν της αποκάλυψα την πράξη μου, έφυγε. Ήταν όμως ήδη έγκυος στο παιδί μας. Και προς τιμήν της αποφάσισε να το κρατήσει. Διεκδίκησα μια θέση ξανά στη ζωή της και μου την έδωσε μετά από καιρό, γιατί ξέρει να συγχωρεί. Όμως κουβαλούσα το άδικο.
Το άδικο το είχα όλο εγώ. Και μου έμαθαν από παιδί ότι το άδικο πρέπει να τιμωρείται. Έτσι αποφάσισα να παραδοθώ. Πίστευα ότι μόνο αν ξεπληρώσω το χρέος μου στην δικαιοσύνη θα μπορούσα να ξανασταθώ μπροστά στην Βασιλική, για να αποφασίσει αν με θέλει για πάντα στην ζωή της και αν θα με θεωρούσε άξιο για πατέρα του παιδιού μας. Σήμερα ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί αυτό που ξεκίνησε με την ομολογία της πράξης μου.
Να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Περιμένω την απόφαση σας με ηρεμία. Πριν τελειώσω θέλω να ζητήσω δύο πράγματα: από το δικαστήριο την επιείκεια του και από τον Στέφανο Καπερνάρο για πολλοστή φορά συγνώμη.
Η δίκη του Φίλιππου αλλάζει τροπή, όταν καταθέτει η Βασιλική. Τέλος, ο Φίλιππος ομολογεί το έγκλημά του και δηλώνει μετανιωμένος για όλα όσα έκανε. Οι ένορκοι έχουν μία πλήρη εικόνα και είναι έτοιμοι να κρίνουν το αποτέλεσμα. Θα αθωωθεί άραγε ή όχι;
