Αννα Μακρή
Το 1989 ο Έλληνας φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης είχε δώσει μια συνέντευξη Τύπου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Κάπου ανάμεσα στα όσα είχε πει για να περιγράψει την
ελληνική κοινωνία είχε αναφέρει πως το 1/6 του πληθυσμού μας όπου ανήκουμε κι εμείς,
δεν έχει μόνον υλική, αλλά και ψυχική, κοινωνική, πολιτιστική μιζέρια, που όμως μέχρι
στιγμής τουλάχιστον αντί να προκαλεί τους ανθρώπους να την αντιπαλέψουν, τους
αποχαυνώνει ακόμα περισσότερο.
Πολλοί είναι έτοιμοι να σκοτωθούν επειδή ο διαιτητής σφύριξε άδικα κατά την άποψή τους ένα πέναλτι, δεν είναι διατεθειμένοι όμως να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν σήμερα την Ελλάδα. Τα λόγια αυτά ταιριάζουν απόλυτα στη σημερινή μας εποχή, μια χαοτική εποχή που ακόμη και όταν υπάρξουν κάποιες φωνές που θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από αυτήν τη χαύνωση, είτε θα αντιμετωπιστούν ως γραφικές είτε θα πάψουν έτσι ξαφνικά -με δύο σφαίρες στο κεφάλι- να υπάρχουν.
Όμως πιστεύουμε ακόμη ότι υπάρχει ένα κοινό στην Ελλάδα που έχει ανοιχτά τ’ αυτιά του.
Και παρότι η συνολική ζωή στην Ελλάδα κυμαίνεται μεταξύ ενός ποδοσφαιρικού αγώνα και μιας κακοπαιγμένης τραγωδίας που μέσα της επικρατούν υστερικές κραυγές, οι φωνές κάποιων, ακόμη και αν φιμωθούν, μεταφορικά ή βιολογικά, δεν θα σταματήσουν να
χτυπούν το ξυπνητήρι της ανθρώπινης συνείδησης για μια δικαιότερη και καλύτερη
κοινωνία. Όσο θα υπάρχουν καθαρές φωνές απέναντι σε όλα αυτά που αποτελούν,
αδιόρατα, τμήμα μιας γενικότερης παραίτησης θα υπάρχει πάντα ελπίδα!
