Menu

Κρίσιμες στιγμές για την Ελεονώρα Μελέτη

Βαρύ πένθος βιώνει η Ελεονώρα Μελέτη, καθώς με μία ανάρτηση ενημέρωσε τους διαδικτυακούς της φίλους για τον θάνατο της γιαγιάς της σε ηλικία 92 ετών.
«Θυμάστε την; Πολλές φορές σας είχα μιλήσει για αυτήν. Για την ομορφιά της. Το χιούμορ της. Τα κόκκινα νύχια της. Την κοκεταρία της. Την αξιοπρέπεια της. Το γέλιο της. Τα τηγανητά αυγά της. Τα καλλιτεχνικά ταλέντα της. Το πάθος της για το ασταμάτητο κάπνισμα. Κάπνιζε Karelia lights. Πακέτα την ημέρα.
Η γιαγιά μου, αυτή η μικρή που όταν έβγαζε ωραίες φωτογραφίες ήθελε να τις ανεβάζω στο Instagram, «έφυγε» τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Δεν το ήξερα. Το έμαθα σήμερα, γιατί η μητέρα μου, κόρη της, δεν ήθελε να μου χαλάσει τις οικογενειακές διακοπές.
Η γιαγιά μου η Ελένη, «έφυγε» στον ύπνο της, παθολογικά υγιής, με τέλειες εξετάσεις. 92 χρόνια δεν είχε αρρωστήσει ποτέ! ΠΟΤΕ! Και παρά την ηλικία της, τον τελευταίο χρόνο άντεξε δύο ορθοπεδικά χειρουργεία και μία νοσηλεία Covid! Τα τελευταία χρόνια όμως είχε άνοια. Αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο που μαγαρίζει την ύπαρξη πατώντας σιγά-σιγά delete σε όλα όσα την όριζαν σε βάθος χρόνου.
Μας αναγνώριζε, αλλά είχε κενά. Ήμουν πάντα η εγγονή της, είτε με έβλεπε είτε με άκουγε. Απλά μέχρι το τέλος, ανησυχούσε για το αν θα βρω επιτέλους ένα καλό παιδί να παντρευτώ. Βέβαια όταν έκανε FaceTime με τον Θοδωρή, όλο «αγόρι μου και αγόρι μου» ήταν, ρωτούσε όμως μετά αν θα κάνουμε και κανένα παιδάκι! Την Αλεξάνδρα όμως τη λάτρευσε και συχνά ρωτούσε για εκείνη. Όταν θυμόταν την ύπαρξή της.
Την έχω πενθήσει τη γιαγιά μου, εδώ και μήνες. Όταν έκλαιγα μετά τις όλο και πιο αραιές επισκέψεις που της έκανα, μην μπορώντας να διαχειριστώ τη δύση της, ή όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο και πλέον ο κόπος που έκανε να βγάλει φωνή ακούγοντας επιβαρυντικός.

Πριν δύο μήνες έχασε το παιδί της. Τον γιο της. Δεν το έμαθε ποτέ. Λιγοστός ο χρόνος μας στη γη. Ελάχιστοι εκείνοι που θα πονέσουν στον χαμό μας. Ακόμα πιο λίγοι εκείνοι που θα μας θυμούνται μέχρι να φύγουν και αυτοί, για να περάσουμε όλοι στην αδιαφορία μιας ιστορίας, όπου αποτελούμε μια ελάχιστη κουκκίδα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν σπάω. Δεν βλέπω μπροστά μου τίποτα και κανέναν που αναλώνεται σε οποιαδήποτε ενέργεια και δεν εκτιμά το φως. Είτε αυτό λάμπει εκτυφλωτικά κατά τη διάρκεια της απόλυτης ζωής, είτε αυτό σβήνει μετά το τέλος, θα τους κάνει αόρατους», έγραψε η Ελεονώρα Μελέτη στην ανάρτησή της.

Written by admin

Exit mobile version