admin
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Πάνος Μουζουράκης για τον πατέρα Αντώνιο «η άποψή μου για εκείνον δεν έχει αλλάξει και δεν θέλω. Για εμένα είναι ένας από τους λόγους που πιστεύω και στον Θεό και στον άνθρωπο».
Ο αγαπημένος τραγουδιστής δήλωσε πως προσπαθεί να είναι λαμπερός ως προς την έκφρασή του μέσα από τη μουσική καθώς δεν του αρέσει η στεναχώρια.
“Θέλω να είμαι φωτεινός, να λάμπω, ώστε να φωτίζω και άλλους ανθρώπους, κρύβοντας τα… σκοτάδια μου, που είναι τεράστια. Τα λάθη μας, μας κάνουν να είμαστε συμπονετικοί. Αν δω τον άλλον αν κάνει το ίδιο λάθος που είχα κάνει και εγώ στο παρελθόν, εγώ θα τον νιώσω. Συμπόνεσα τον Γιώργο Λιάγκα όταν έκανε την επίμαχη «χειρονομία» για το «κράξιμο» που «έφαγε» και είπα ότι είναι μία ελπίδα να αλλάξει. Το «κράξιμο» με έκανε να «μεταμφιέζω» την πρώτη μου σκέψη σε μπερδεμένα λόγια, .ώστε ο άλλος να μην είναι σίγουρο αν θα βγάλει νόημα”
Μιλώντας για την αρχή της καριέρας του είπε πως όταν ξεκίνησαν να «του συμβαίνουν πράγματα», νόμιζε πως κάποιος του έκανε πλάκα.
“Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγα κάτι έξυπνο αλλά οι άλλοι γελούσαν με την «χαζομάρα» μου. Πίστευα ότι ήμουν «παρατράγουδο». Κατάλαβα ότι το μεγάλο μου ταλέντο δεν ήταν ούτε στο τραγούδι ούτε στην υποκριτική αλλά στ’ ότι οι ευχές μου γίνονται πραγματικότητα”
Όπως λέει, είναι ταπεινός όταν έχει απέναντί του τον Σαββόπουλο, αλλά όταν έχει κάποιον που του λέει «έλα να βγάλουμε φωτογραφία», θα την βγάλει αλλά με ύφος.
«Κάποια στιγμή με έπιασε ένα παράπονο: πού πρέπει να φτάσω για να έχω σωστό ήχο και φώτα, πόσο ακόμα πρέπει να μοχθήσω. Εκεί είχα λίγο «σταριλίκι». Το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Δεν θα έλεγα ότι χρωστάω στην τηλεόραση, η σχέση ήταν ανταλλακτική».
Μιλώντας για το Voice, είπε πως απόλαυσε την πρώτη χρονιά με τον Κωστή Μαραβέγια, τη δεύτερη που κέρδισε, λιγότερο, και την τρίτη είπε «τρεις χρονιές συνεχόμενα».
“Όταν ήρθε ο Αργυρός, ήταν σαν να άναψε μία λάμπα και όλα τα… μυγάκια κόλλησαν πάνω του. Όταν κάτι γίνεται επιτυχία, το παίρνουν οι εταιρείες και το κάνουν copy. «Πάμε να βάλουμε άλλον έναν Χατζηγιάννη, έναν ακόμη Ρέμο»
Κάποια στιγμή, μέσα στην κρίση, ένιωσα πως θα καταλάμβανε μεγαλύτερη θέση και ο κόσμος θα έκανε στροφή στην κουλτούρα. Είδα όμως, πως το λαϊκό στοιχείο μέσα μας, είναι τόσο δυνατό. Εγώ δεν μπόρεσα να παίξω Σάββατο».
