Γιάννης Ζουγανέλης: Στάζει μέλι για την κόρη του, Ελεωνόρα – «Δεν την μάλωσα ποτέ, εκείνη με μάλωνε και το χαιρόμουν»

«Αγαπώ πάρα πολύ τις αποτυχίες μου, αγαπώ και τις επιτυχίες μου» δηλώνει ο δημοφιλής μουσικός και συνθέτης

Στην κάμερα της εκπομπής «Ελένη» μίλησε το μεσημέρι της Παρασκευής 15/4 ο Γιάννης Ζουγανέλης και εξέφρασε τη μεγάλη του αγάπη για την κόρη του, Ελεονώρα!

«Ισορροπώ ανάμεσα στην ευτυχία της καθημερινότητάς μου και όλη αυτή τη μιζέρια που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό» δήλωσε αρχικά.

Για τα παιδικά του χρόνια, τόνισε: «Στην οικογένειά μου ήμασταν μαγικά! Πλούσιοι σε συναισθήματα. Κατάλαβα ότι η μάνα μου είναι αναλφάβητη στη Γ’ δημοτικού, διότι με διάβαζε και μου έλεγε “όχι, ξεκίνα από την αρχή. Κάποια στιγμή, έλεγα άλλα ντ΄άλλον, γιατί είχα καταλάβει, και μου έλεγε “αα, μπράβο, Γιαννάκη”».

Εν συνεχεία, ο ταλαντούχος συνθέτης και μουσικός υποστήριξε: «Ήμουν τυχερό παιδάκι, αλλά κι εγώ πάντα την επεδίωκα την τύχη μου, δεν την άφηνα, την προσκαλούσα. Αγαπώ πάρα πολύ τις αποτυχίες μου, αγαπώ και τις επιτυχίες μου».

Σχετικά με την πολυαγαπημένη του κόρη και τραγουδίστρια, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, εξομολογήθηκε: «Αυτό που με εκφράζει περισσότερο από όσα έχω κάνει στη ζωή μου είναι η κόρη μου, η Ελεονώρα. Πέρα από το ότι την θαυμάζω αποστασιοποιημένα, βλέπω στην Ελεονώρα εμένα. Βλέπω στην Ελεονώρα μία ιδιαίτερη προσωπικότητα, πιο ακέραιη από τη δική μου, διότι εγώ θα τσακωνόμουνα, αποχωρούσα, δεν έλεγα την αλήθεια πρόσωπο με πρόσωπο, η Ελεονώρα τη λέει.

Δε νομίζω να έχει πει στην κόρη μου κανένας περισσότερες φορές “σ ‘αγαπώ” από μένα. Το έχω πει σε εκείνη περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα. Δεν την μάλωσα, εννοείται, ποτέ. Αντιθέτως, αυτή με μάλωνε και το χαιρόμουνα. Για μένα, πάντα θα είναι το “μικρό μου”. Θα είμαι ευτυχής, αν ευοδωθούν τα πράγματα και θελήσει ο Θεός να κάνει παιδί και να έχω και εγώ αυτή τη χαρά της συνέχειας».

Ανθή Σαλαγκούδη: Γιατί αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τη δική της κατάψυξη ωαρίων; – «Είναι ταμπού και είμαστε πολύ πίσω σε αυτό το θέμα»

Η Γη της Ελιάς – Επεισόδια 185, 186, 187: Έξω φρενών με τη Μέλπω και την Ισμήνη ο Λυκούργος