Αρετή Λαούρτη
Ήταν ένας λύκος που έψαχνε να βρει φαγητό για να ταΐσει τα μικρά στη φωλιά. Έψαχνε από `δω, έψαχνε από `κεί, δεν έβρισκε τίποτα. Ώσπου κάποια στιγμή συναντάει ένα γάιδαρο σ` ένα λιβάδι να βόσκει. Εξαντλημένος όπως ήταν ο λύκος χωρίς να έχει κουράγιο να κυνηγήσει, πλησιάζει το γάιδαρο και προσπαθεί να τον πείσει να πάει μαζί του στη φωλιά για να φάνε τα λυκόπουλα.
– “Έχω 10 μικρά που πεινάνε, έχουν να φάνε 5 μέρες τώρα, θα μου ψοφήσουν, σε παρακαλώ βοήθησε με, κάντο για τα μικρά.”
-“Μα τι λες ρε λύκε;” του λέει.
– “Σε παρακαλώ,” του ξαναλέει, “σε ικετεύω…”
Τέλος πάντων με τα πολλά, τον πείθει και ξεκινούν για τη φωλιά.
Στο δρόμο που πηγαίνουν, συναντούν ένα ποτάμι. Μπαίνει ο λύκος μέσα, ο γάιδαρος κάθεται και δεν κουνιέται.
– “Έλα πάμε,” του λέει.
– “Κοίτα,” του λέει ο γάιδαρος, “να έρθω αλλά αν μπω στο νερό και βραχεί ο πούτσος μου θα ξινίσει το κρέας και δεν θα κάνει να με φάτε μετά.”
– “Και τι θα κάνουμε ρε γάιδαρε;” του λέει ο λύκος
– “Μπορούμε να κάνουμε το εξής, κάτσε να ανέβω πάνω σου, να στον βάλω και θα με κουβαλήσεις στην άλλη όχθη.”
Σκέφτεται λίγη ώρα ο λύκος, σκέφτεται τα λυκόπουλα που πεινάνε και τελικά το αποφασίζει. ανεβαίνει ο γάιδαρος πάνω στον λύκο, του τον φοράει κανονικά και περνάνε στην απέναντι όχθη. Με το που κατεβαίνει ο γάιδαρος του λέει ο λύκος:
– “Πατά!”
– “Τι;” του λέει ο γάιδαρος.
– “Φύγε ρε σου λέω.”
– “Τι λες ρε λύκε;” του ξαναλέει. “Και τα λυκόπουλα;”
– “Βρε φύγε, του λέει, δεν σε χρειάζομαι. Θα βρω τίποτα άλλο να τους δώσω να φάνε.”
– “Καλά ρε λύκο, αλλά γιατί; αφού συμφωνήσαμε…”
– “Ναι, του λέει συμφωνήσαμε, ξέρεις όμως πόσα ποτάμια έχουμε να περάσουμε ακόμα μέχρι να φτάσουμε στη φωλιά;”
